Jak postępować z osobą uzależnioną od hazardu?

Przez długi czas nie rozumiałam, jakim ten nałóg jest poważnym problemem i jak bardzo wpływa na życie całej naszej rodziny. Chciałabym podzielić się swoim doświadczeniem, mając nadzieję, że moja historia pomoże innym zrozumieć, jak postępować z osobą uzależnioną od hazardu oraz gdzie szukać skutecznej pomocy.

Pierwsze oznaki uzależnienia od hazardu

Kiedy zauważyłam, że mój mąż coraz częściej gra, nie wzięłam tego na poważnie. Mówił, że to tylko sposób na relaks po pracy. Do czasu. Znalazłam ukryte wyciągi z konta, puste koperty, a kłamstwa i wybuchy złości były jego reakcją na pytania o pieniądze.

Mój mąż, mężczyzna, którego kochałam i któremu ufałam bezgranicznie, okazał się być nałogowcem. Czułam złość, rozpacz, bezradność. Uzależnienie od hazardu stopniowo przejęło kontrolę nad naszym życiem – najpierw subtelnie, a później bardzo wyraźnie. Co robić? Jak mu pomóc? Jak pomóc naszej rodzinie? Dziś, patrząc wstecz, wiem, że to był początek długiej i trudnej, ale ostatecznie zwycięskiej drogi.

Próby rozmowy i brak zrozumienia

Uzależnienie od hazardu to choroba, która dotyka nie tylko samego hazardzistę, ale całą jego rodzinę. To cichy niszczyciel, który pożera oszczędności, niszczy relacje i zabiera poczucie bezpieczeństwa. Początkowo myślałam, że to chwilowe problemy, że wystarczy rozmowa, prośby, groźby. Nic nie pomagało. Im bardziej próbowałam kontrolować sytuację, tym bardziej mój mąż się oddalał. Zresztą on twierdził, że ma wszystko pod kontrolą, a ja dramatyzuję.

Wtedy zaczęłam szukać informacji. Czytałam fora internetowe, artykuły, szukałam kontaktu z terapeutami. Byłam zdesperowana. Musiałam znaleźć odpowiedź na pytanie: jak postępować z osobą uzależnioną od hazardu? Nie wiedziałem wtedy, że osoby uzależnione często wstydzą się swojego problemu i obawiają się przyznać do tego, że straciły nad nim kontrolę. Pomogła zmiana mojego podejścia – nauczyłam się słuchać, nie oceniając, i pokazywać, że zależy mi na jego dobru, a nie na „karaniu” go za popełnione błędy.

Pomoc dla hazardzistów – pierwszy krok do zmiany

Zrozumiałam, że pierwszy krok do zmiany może wyjść od nas – od rodziny. Musieliśmy uświadomić mężowi, że ma problem i że nie jest z tym sam. Rozmowy, bez oskarżeń i krzyków, okazały się trudne, ale konieczne. Mówiłam mu o swoich uczuciach, o tym, jak jego nałóg wpływa na mnie i na nasze dzieci.

Pokazywałam mu konkretne przykłady – brak pieniędzy na rachunki, kłamstwa, unikanie kontaktu z bliskimi. Z czasem, choć z oporami, zaczął dostrzegać powagę sytuacji. Największa zmiana nastąpiła dopiero wtedy, gdy udało się namówić go na leczenie. Znaleźliśmy ośrodek terapii uzależnień ROKA i to właśnie tam otrzymaliśmy wsparcie, którego tak bardzo potrzebowaliśmy.

Droga do wyjścia z hazardu

Ośrodek ROKA okazał się dla nas wybawieniem. Mój mąż trafił pod opiekę doświadczonych terapeutów. To oni pomogli mu zrozumieć mechanizm uzależnienia i jak sobie z nim radzić. Ja również otrzymałam wsparcie w grupie terapeutycznej dla rodzin. Tam zrozumiałam, że nie jestem winna jego nałogowi, że muszę zadbać również o siebie i o nasze dzieci. Nauczyłam się, jak postępować z osobą uzależnioną od hazardu, jak stawiać granice i jak wspierać męża w jego walce.

Dziś, po kilku latach od tamtych trudnych chwil, mogę powiedzieć, że jesteśmy szczęśliwą rodziną. Mój mąż nie gra, a my odbudowaliśmy nasze małżeństwo na nowo, silniejsze niż kiedykolwiek. Wiem, że uzależnienie to choroba przewlekła i nawrót może się zdarzyć, ale teraz mamy narzędzia i wsparcie, aby sobie z tym poradzić. Chcę przekazać wszystkim, którzy zmagają się z podobnym problemem – nie jesteście sami.

Jeśli zastanawiasz się, jak postępować z osobą uzależnioną od hazardu, pamiętaj, że kluczowe jest wsparcie i otwartość na poszukiwanie profesjonalnej pomocy. Wyjście z nałogu jest możliwe, ale wymaga zarówno zaangażowania osoby uzależnionej, jak i wsparcia jej bliskich.