.png)
5 kwietnia 1989
Po ośmiu tygodniach negocjacji zakończyły się obrady Okrągłego Stołu. Uzgodniono m.in. powołanie urzędu prezydenta RP, wolne wybory do Senatu oraz podział mandatów w wyborach do Sejmu (65 proc. dla strony rządowej i 35 proc. dla opozycyjnej). Władze zgodziły się też na relegalizację Solidarności.
7 kwietnia
Sejm uchwalił „Ustawę o zmianie Konstytucji PRL” zmieniającą ordynację wyborczą i powołującą instytucję prezydenta i Senatu oraz wprowadzającą swobodę zrzeszania się i pluralizm związkowy.
8 kwietnia
W Warszawie odbyło się posiedzenie Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Komitet, wyraził gotowość objęcia patronatu nad kampanią wyborczą kandydatów opozycyjno-solidarnościowych na posłów i senatorów.
13 kwietnia
Rada Państwa zarządziła wybory do Sejmu i Senatu i wyznaczyła datę głosowania na dzień 4 i 18 czerwca 1989 roku. Powołano Państwową Komisję Wyborczą, w skład której weszło sześciu przedstawicieli Komitetu Obywatelskiego.
17 kwietnia
Sąd Wojewódzki w Warszawie zarejestrował Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Solidarność.
23 kwietnia
Komitet Obywatelski Solidarność zatwierdził listy wyborcze do Sejmu i Senatu.
28 kwietnia
Nadana została pierwsza autorska audycja Komitetu Obywatelskiego Solidarność w Polskim Radiu.
29 kwietnia
Podczas spotkania Lecha Wałęsy z kandydatami na posłów i senatorów w Stoczni Gdańskiej każdemu wykonano indywidualne zdjęcie z przewodniczącym Solidarności. Zdjęcia zostały wykorzystane na plakatach wyborczych.
8 maja
W nakładzie 150 tysięcy egzemplarzy wyszedł pierwszy numer „Gazety Wyborczej”, ogólnopolskiego dziennika opozycyjnego
9 maja
Telewizja Polska wyemitowała pierwszy program wyborczy Solidarności.
17 maja
Ministerstwo Obrony Narodowej poinformowało, o zamiarach rozpoczęcia wycofania części wojsk sowieckich z Polski w krótkim czasie.
2 czerwca
Rzecznik Komitetu Centralnego PZPR zwrócił się do kierownictwa kampanii wyborczej Solidarności z propozycją zaniechania propagandy i agitacji wyborczej w sobotę i niedzielę – w dniu wyborów. Solidarność nie zgodziła się na to.
Po ośmiu latach przerwy ukazał się tygodnik „Solidarność”, na którego czele stanął Tadeusz Mazowiecki.
3 czerwca
Wieczorem w wielu miastach tysiące osób rozlepiało plakaty wyborcze „Solidarności”.
4 czerwca
Odbyła się pierwsza tura wyborów do Sejmu i Senatu. Frekwencja wynosiła ok 62 proc. Kandydaci Komitetu Obywatelskiego zdobyli wszystkie 161 mandatów do Sejmu przeznaczonych dla bezpartyjnych a także 99 ze 100 mandatów do Senatu. Z 35 kandydatów tzw. listy krajowej (na której znajdowali się główni przedstawiciele rządu) tylko dwóch otrzymało mandat.
8 czerwca
Strona opozycyjna wyraziła zgodę na zmianę ordynacji wyborczej, umożliwiając tym samym obsadzenie w drugiej brakujących 33 mandatów z listy krajowej.
18 czerwca
Odbyła się druga tura wyborów do Sejmu i Senatu. Frekwencja wyniosła 25 proc.
3 lipca
W „Gazecie Wyborczej” ukazał się artykuł „Wasz prezydent, nasz premier”, w którym Adam Michnik postulował „porozumienie, na mocy którego prezydentem zostanie wybrany kandydat z PZPR, a teka premiera i misja sformowania rządu powierzona kandydatowi »Solidarności«”.
4 lipca
Na pierwszym posiedzeniu Sejmu na marszałka wybrano Mikołaja Kozakiewicza (ZSL).
19 lipca
Zgromadzenie Narodowe większością zaledwie jednego głosu wybrało na prezydenta generała Wojciecha Jaruzelskiego.
2 sierpnia
Generał Czesław Kiszczak został powołany przez Sejm na stanowisko premiera.
14 sierpnia
Wobec fiaska próby utworzenia rządu Kiszczak podał się do dymisji.
17 sierpnia
Lech Wałęsa wraz z przewodniczącymi Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i Stronnictwa Demokratycznego zawiązali formalną koalicję; Wałęsa przedstawił trzy kandydatury na premiera: Mazowieckiego, Bronisława Geremka i Jacka Kuronia, koalicjanci wybrali tego pierwszego.
19 sierpnia
Tadeusz Mazowiecki został desygnowany na prezesa Rady Ministrów PRL przez prezydenta Wojciecha Jaruzelskiego.
24 sierpnia
Sejm kontraktowy powołał Tadeusza Mazowieckiego na urząd premiera. 378 posłów głosowało za tą decyzją, 4 przeciw, a 41 wstrzymało się od głosu.
12 września
Tadeusz Mazowiecki wygłosił exposé, a Sejm zatwierdził przedstawiony przez niego skład rządu. Gabinet uzyskał poparcie 402 posłów, 13 wstrzymało się od głosu. Przeciwnych nie było.
Napisz komentarz
Komentarze