Andrzej Wajda

Ciekawe, który z konkursowych filmów 48. FPFF w Gdyni obejrzymy z zachwytem po 50 latach? Trzeci dzień festiwalu filmowego w Gdyni to nie tylko prezentacje konkursowe, ale również filmowa podróż sentymentalna.

Nie żyje aktorka Krystyna Łubieńska. Miała 90 lat. Przez 55 lat była aktorką Teatru Wybrzeże. - Ja poprzez swoje role nauczyłam się umierać w nieskończoność – wyznała mi w grudniu 2021 roku. - Chciałabym dożyć momentu, gdy już nie będzie mi żal. Mam to szczęście, że moje życie było wspaniałe, przeżyłam wielką miłość, miałam cudowne dzieciństwo, podróżowałam po świecie, zawód, który uprawiam od bez mała 60 lat, nie pozwolił mi tak do końca się zestarzeć. 

14 sierpnia mijają 62 lata od słynnej inscenizacji szekspirowskiego „Hamleta” w Teatrze Wybrzeże. Reżyserował Andrzej Wajda. Był też autorem scenografii, która nie wszystkim przypadła do gustu. Pisano: "Aktorzy wycierają głowami sufity na krużgankach i piętrach; wyglądają jak wielkoludy w krainie liliputów. Brak powietrza i przestrzeni. (...) Gdyby ją montować na zasadzie taśmy filmowej - mogłoby być świetnie".

Należę do tak zwanych „aktorek wiecznie młodych”, dlatego nigdy nie liczyłam lat. I nie bardzo chciałam się chwalić tym, ile to tych wiosen mam… Mnie zawsze odmładzała scena – mówi gdańska aktorka Krystyna Łubieńska.

Ten wybitny filmowy i teatralny aktor grał przez cztery lata w Teatrze Wybrzeże. Od 1958 roku. Zaangażował go „łowca talentów”, ówczesny dyrektor gdańskiej sceny Zygmunt Hübner. Miał tam znakomite role.

W sobotę 458. urodziny Williama Szekspira. Szekspir na gdańskiej scenie… Od razu przypomina mi się Stanisław Michalski, który opowiadał, jak to grał Grabarza w „Hamlecie”: Tak pięknie grabarzowałem - spoglądając na ukryty w grobie tekst roli - że nie zauważyłem, iż wyszedłem na scenę w okularach. Mój niedowidzący Grabarz wywołał szok na widowni!

12 stycznia 1989 roku zmarł Zygmunt Hübner, aktor, wybitny reżyser, publicysta i pedagog. W latach 1956-1960, po ukończeniu studiów reżyserskich, mając ledwie 26 lat rozpoczął współpracę z Teatrem Wybrzeże, na którego gdyńskiej, gdańskiej i sopockiej scenie reżyserował i występował. Był tam też kierownikiem artystycznym.

W Teatrze Wybrzeże wszystko się dlań zaczęło. Tutaj debiutował. W spektaklu „Poszukiwacze” z 1953 roku, gdzie przypadła mu rola „negatywnego bohatera, mąciwody i sabotażysty”, wygląda jak latynoski amant. W „Grzechu” Żeromskiego ma na sobie kraciastą marynarkę. Pod nosem – przyklejony wąsik!