10 lutego to Światowy Dzień Kociewia. Kociewiacy świętują głównie w mediach społecznościowych

Na Pomorzu trwała wojna francusko-pruska. Oddziały polskie walczyły przeciwko zaborcy. Podpułkownik Józef Hurtig raportował Janowi Henrykowi Dąbrowskiemu, że wysyła „patrol ku Gociewiu”. Ten właśnie fragment oficerskiego listu z 10 lutego 1807 r., wysłany z Nowego nad Wisłą, jest pierwszym historycznym zapisem nazwy regionu Kociewie. Na pamiątkę tego wydarzenia, w 2007 r. ustanowiono dzień 10 lutego Światowym Dniem Kociewia.

Przeglądając jedynie strony kociewskich urzędów gmin, powiatów można pomyśleć, że tak naprawdę niewiele się dzieje w ten wyjątkowy dzień. To jednak tylko pozory.

- Nigdy nie mówiliśmy, że to mają być jakieś imprezy, sympozja w domach kultury, czy w innych ośrodkach - mówi Piotr Kończewski, dyr. Biura Lokalnej Organizacji Turystycznej Kociewie w Tczewie. - To co się dzieje na mediach społecznościowych przerasta moje oczekiwania. Prywatne osoby wrzucają swoje zdjęcia w strojach kociewskich, czy też z elementami haftu. To się przewija przez internet. Jako LOT Kociewie w tym roku zrobiliśmy jedną rzecz: do 200 urzędów, instytucji nie tylko na terenie Kociewia wysłaliśmy po tej naszej linii turystycznej, czyli Lokalne Organizacje Turystyczne, nasze ministerstwo resortowe - sportu i turystyki, Polska Organizacja Turystyczna pakiet informacji o Kociewiu, wraz ze słodkim upominkiem w postaci bómbómów z dekla i fefernusków, który przygotowała na tę okazję Krystyna Gierszewska. Takie paczuszki wysłaliśmy do 120 miejsc w Polsce, a wczoraj (9 lutego) objechaliśmy jeszcze naszych członków.

Takiej promocji Kociewia dotąd nie było.

- To prawda, to taka niestandardowa promocja - przyznaje Piotr Kończewski. - Co mnie bardzo cieszy, te przekazane informacje wrzucają ludzie z całego kraju. Dzwonią też do nas, dziękują za taki upominek. Mówią, że fajne, słodkie, smaczne, że to była fajna niespodzianka w takim szarym dniu. To jest efekt taki, który zawsze chcieliśmy osiągnąć. Każdy robi coś, niekoniecznie jedna duża impreza wspólna typu Święto Kociewia, które robimy na Jarmarku św. Dominika latem. Trudno już jest nam ogarnąć, co gdzie się dzieje. Nie o wszystkim wiemy. Do nas choćby zgłaszały się przedszkola, szkoły o jakieś wycinanki, czy kolorowanki. Sporo rzeczy dzieje się też w woj. kujawsko-pomorskim.

Międzynarodowy Dzień Kociewia oprócz działań osób prywatnych, czy stowarzyszeń stał się super okazją do zaprezentowania pierwszego filmu fabularnego w języku kociewskim „Chata”. W Gniewie przygotowano specjalny program, który emituje Gniewska TV.

Ciekawą inicjatywę podjęła Fabryka Sztuk w Tczewie. 

Najnowszą publikacją Fabryki Sztuk jest zeszyt ćwiczeń o Kociewiu. Etnolożka Kamila Gillmeister była odpowiedzialna za warstwę merytoryczną, a Aleksandra Ujazdowska stworzyła layout publikacji. Premiera online zeszytu będzie miała miejsce 10 lutego, czyli w Światowym Dniu Kociewia.

W książce znalazło się 37 zadań, głównie z zakresu etnografii. Można kolorować, rozwiązywać rebusy i krzyżówki, przechodzić labirynty, odszukiwać zaginione słowa gwarowe. Autorkom zależało na przybliżeniu tematów, które są rzadko poruszane, jak: budownictwo ludowe, wystój wnętrz czy wierzenia ludowe. Czytelnicy znajdą także zadania, w których wykażą się wiedzą o wielkanocnych i bożonarodzeniowych zwyczajach. Oczywiście nie mogło zabraknąć kilku pytań o strój i haft. Aneks do zeszytu ćwiczeń stanowią papierowe postacie chłopca i dziewczynki, które można wyciąć i ubrać w strój kociewski. Przez cały zeszyt przewija się postać fabrycznej maskotki, czyli koci koci… Kociewiaka, szukającego chabrów, które sam zapodział.

Zeszyt ćwiczeń można otrzymać w czwartek, 10 lutego w Fabryce Sztuk przy ul. 30 Stycznia 4 pod warunkiem, że będzie miało się przy sobie element kociewski (np. krawat w kociewskie wzory, książkę o naszym regionie…)

Przypomnijmy, Kociewie to etniczno-kulturowy region Pomorza Gdańskiego, położony na lewym brzegu Wisły w dorzeczu Wdy i Wierzycy i we wschodniej części Borów Tucholskich. Kociewie leży nad trzema rzekami – Wierzycą, Wdą i Dolną Wisłą. Zamieszkuje go ok. 340 tysięcy mieszkańców. Zajmuje około 3,5 tysiąca kilometrów kwadratowych na pograniczu dwóch województw. W województwie pomorskim są to w całości powiaty starogardzki i tczewski oraz fragmenty powiatów: gdańskiego, kościerskiego i chojnickiego, a w województwie kujawsko-pomorskim – spora część powiatu świeckiego oraz fragment powiatu tucholskiego.

Na Kociewiu znajdują się trzy fortyfikacje pokrzyżackie w miejscowościach Świecie, Nowe i Gniew. Nad regionem góruje pocysterski zabytek architektury – bazylika katedralna i Muzeum Diecezjalne w Pelplinie z jedynym w Polsce egzemplarzem Biblii Gutenberga. Na uwagę zasługują też Tczew z zabytkowymi mostami starszymi niż wieża Eiffla w Paryżu i Starogard Gdański – stolica Kociewia.

Kociewie może pochwalić się jedną z najstarszych miejscowości w Europie. Jej nazwa Scurgeon lub Scurgon, czyli Skórcz, widnieje już na mapie Ptolemeusza, powstałej w pierwszych wiekach naszej ery. Są jednak historycy, którzy kojarzą ten wyraz ze Szczecinkiem lub Koszalinem. W Skórczu istnieją głębinowe wody artezyjskie – samoczynnie wypływające na powierzchnię ziemi. To unikatowa atrakcja turystyczna regionu.

Wśród znanych Kociewiaków można wymienić m.in. naukowca i badacza Johanna Reinholda Forstera, piłkarza Kazimierza Deynę, tenisistę stołowego Andrzeja Grubbę, animatora muzycznego Stanisława Cejrowskiego, muzyka Grzegorza Ciechowskiego, reżysera, scenarzystę i autora opowiadań Sławomira Pstronga, trenera piłki ręcznej Bogdana Wentę, pięcioboistkę Oktawię Nowacką, aktorkę Dorotę Landowską czy też piosenkarkę Annę Szarmach.

By docenić zasłużonych Kociewiaków, przyznawany jest tytuł Ambasadora Kociewia, a dobrze zapowiadającym się młodym ludziom – wyróżnienie Perełka Kociewia. Pierwszym Ambasadorem Kociewia w kategorii indywidualnej został Wojciech Cejrowski, w kategorii zbiorowej – zespół folklorystyczny Modraki z Pelplina. Perełkami Kociewia wyróżniono Izabelę Czogałę z Muzeum Ziemi Kociewskiej w Starogardzie Gdańskim i Patryka Podwojskiego, katedralnego organistę ze Zblewa.