Okulary ks. Kaczkowskiego dla Joanny Warczak z Chojnic. Nagroda OKOcelebryty dla Anny Dereszowskiej

Cel i idea Nagrody „Okulary ks. Kaczkowskiego”

Konkurs o Nagrodę „Okulary ks. Kaczkowskiego” ma na celu wyróżnienie społeczników oraz instytucji aktywnie pracujących na rzecz innych, bezkompromisowo walczących o ich równość i godność – tak, jak robił to ks. Jan Kaczkowski. Dzięki tej nagrodzie więcej osób może poznać wartościową, a często niedostrzeganą, pracę. 

Joanna Warczak. Serce i siła Warsztatu Terapii Zajęciowej w Chojnicach

Laureatkę tegorocznej edycji konkursu Joannę Warczak kapituła wyłoniła spośród 10 osób nominowanych do nagrody, które zostały wcześniej wybrane z kilkudziesięciu kandydatów i kandydatek z całej Polski.

Każdy, kto zna Joannę Warczak, przez wszystkich w Chojnicach nazywaną po prostu Asią, wie, że od lat z oddaniem opiekuje się osobami z niepełnosprawnościami. I nie tylko dlatego, że jest kierowniczką Warsztatu Terapii Zajęciowej. Bo po prostu taka jest... Robi to, bo czuje taką potrzebę. Nie dla poklasku.

Jednak jej zaangażowanie zostało zauważone. Najpierw przez dobrych ludzi, którzy ją zgłosili do konkursu, a następnie przez kapitułę, która nominowała ją do finałowej dziesiątki Nagrody „Okulary ks. Kaczkowskiego”. I, jak się okazało podczas gali w Sopocie, to jej ostatecznie przypadł też główny laur. Bo właśnie Joanna Warczak, co podkreśliła Anna Specjał, prezeska Fundacji im. ks. Jana Kaczkowskiego, „tak jak Jan, pamięta o tym, co najważniejsze: że godność nie zależy od stopnia sprawności, że człowiek to zawsze więcej niż jego ograniczenia, że każdy może rozkwitnąć, jeśli tylko ktoś stworzy mu ku temu warunki”.

– Kiedy czytamy zgłoszenia do Nagrody Okulary Jana, nie szukamy bohaterów z pomników. Szukamy ludzi, którzy widzą drugiego człowieka. Dostrzegają go tam, gdzie inni patrzą obok. I działają – nie dla podziwu, ale dlatego, że nie umieją inaczej. Joanna Warczak jest właśnie taką osobą. Każdego dnia jest blisko osób z niepełnosprawnościami intelektualnymi – ich rodzin, ich lęków, ich codzienności – uzasadniała w laudacji na cześć laureatki Anna Specjał, prezeska Fundacji im. ks. Jana Kaczkowskiego.

Jako liderka Warsztatu Terapii Zajęciowej w Chojnicach tworzy przestrzeń, w której podopieczni mogą próbować, uczyć się, pracować i świętować. Organizuje wsparcie, które jest mądre: i praktyczne, i emocjonalne. Jej energia nie zatrzymuje się na murach jednej instytucji – ona spina ludzi, instytucje i serca. Nie buduje świata zastępczego. Buduje taki, w którym każdy ma swoje miejsce, szansę na rozwój, na relacje, na radość. 

Anna Specjał / prezeska Fundacji im. ks. Jana Kaczkowskiego

Jak podkreślano, to właśnie dzięki Joannie Warczak podopieczni WTZ są ludźmi, którzy mają i mogą spełniać marzenia, rozwijać talenty oraz prawo do samodzielności. Mogą się realizować. 

– Joanno, zarażasz odwagą. Dajesz nadzieję. Pokazujesz, że miłość wcale nie musi być wielkim gestem. Czasem jest stałą obecnością. Patrzeniem. Byciem. Tak po prostu. I aż tak bardzo – mówiła w laudacji Anna Specjał.

Joanna Warczak otrzymała statuetkę oraz nagrodę finansową w wysokości 50 tys. złotych ufundowaną przez szwajcarską klinikę Bellevue Medical Group.

Jak podkreślała podczas konkursowej gali Magdalena Czarzyńska-Jachim, prezydentka Sopotu, z wielu badań wynika, że najważniejszym czynnikiem szczęścia nie są pieniądze, praca, technologie, a nawet zdrowie, ale relacje z drugim człowiekiem.

– Żyjemy w świecie, w którym roboty mają dotrzymywać towarzystwa i wyręczać nas w codziennych kontaktach, ale wystarczyłyby mała awaria, brak prądu, i bez tych relacji byłoby nam bardzo ciężko – powiedziała podczas gali Magdalena Czarzyńska-Jachim.

Jesteśmy tu w gronie osób, które dokładnie wiedzą, jakie znaczenie ma słowo „relacja”, i codziennie tę relację budują po to, żeby ta konkretna osoba, której pomagają. miała życie lepsze, weselsze, po prostu była szczęśliwsza. Za to chcemy im wszystkim podziękować. Mam apel: zakładajmy „Okulary ks. Kaczkowskiego” codziennie, żeby nie widzieć przeszkód w budowaniu relacji.

Magdalena Czarzyńska-Jachim / prezydentka Sopotu

Nagroda OKOcelebryty 2025 dla Anny Dereszowskiej

Sopocka gala była także okazją do uhonorowania OKOcelebryty. Tę nagrodę otrzymują osoby publiczne, które, korzystając z własnej popularności, niosą pomoc innym. W tym roku to wyróżnienie przyznawane również przez Fundację im. ks. Jana Kaczkowskiego przypadło aktorce Annie Dereszowskiej. Od lat angażuje się ona w aktywności dotyczące zdrowia psychicznego, wsparcia rodziny, pieczy zastępczej.

– Jan wierzył, że jeśli ktoś ma siłę i głos, powinien używać ich nie po to, by błyszczeć sam, ale po to, by oświetlić drogę innym – mówiła w laudacji na cześć laureatki Magdalena Sekuła, siostra ks. Jana Kaczkowskiego. 

Od lat obserwujemy gwiazdę, która dokładnie tak rozumie popularność – jako narzędzie do pomagania. Nie jest twarzą dobroczynności od święta. Jest ambasadorką Fundacji Sto Serc, wspierającą dzieci z rodzin zastępczych, i pieczą zastępczą. Współpracuje ze Stowarzyszeniem SOS Wioski Dziecięce, dając dzieciom głos w kampaniach, które realnie zmieniają ich rzeczywistość. Angażuje się w inicjatywy wspierające zdrowie i życie: Fundację Spełnionych Marzeń, Kwiat Kobiecości, Fundację Polsat. Troszczy się o kobiety, rodziny i zdrowie psychiczne młodych – o tych, których kryzys często czyni niewidzialnymi.

Magdalena Sekuła / siostra ks. Jana Kaczkowskiego 

Jak przypomniano, w 2015 roku to właśnie Anna Dereszowska wręczyła ks. Janowi Kaczkowskiemu nagrodę Róża Gali. A w piątek w sposób symboliczny koło się domknęło, i to ona odebrała nagrodę jego imienia. 

Gość wydarzenia

Gościem wieczoru był Patryk Galewski, pierwowzór bohatera filmu „Johnny”, który dzięki ks. Janowi Kaczkowskiemu jest nie tylko szczęśliwym człowiekiem, ale również pomaga innym, prowadząc projekt PAKA – Inne Garowanie. W ubiegłym tygodniu w Sopocie otwarta została Warsztatownia PAKA – Inne Garowanie, czyli miejsce do pracy z młodzieżą oraz działań charytatywnych, społecznych, łączących światy organizacji non-profit i biznesu.

Organizatorzy i kapituła konkursu „Okulary ks. Kaczkowskiego”

Organizatorami konkursu są: Fundacja im. ks. Jana Kaczkowskiego, miasto Sopot, miasto Puck i Samorząd Województwa Pomorskiego.

W skład Kapituły Konkursowej wchodzą: Helena i Józef Kaczkowscy, Magdalena Sekuła, Mieczysław Struk, Magdalena Czarzyńska-Jachim, Hanna Pruchniewska, Piotr Żyłka, Kapsyda Kobro-Okołowicz, Przemysław Staroń, Katarzyna Olubińska-Godlewska, Katarzyna Jabłońska, Magdalena Rijk-Czaplinski i prof. dr. n. med. Adam Czaplinski.

Nominowani do Nagrody „Okulary ks. Jana Kaczkowskiego” 2025

• Agnieszka Tobota – prezeska Fundacji A.R.T., działaczka społeczna, pedagożka, autorka, inicjatorka działań pomocowych i założycielka Fundacji A.R.T. Od lat wspiera osoby doświadczające przemocy domowej. Jej życie oraz działalność zawodowa są dowodem na to, że nawet z najtrudniejszych historii może wyrosnąć coś dobrego dla innych.
• Elżbieta Ferenc – współzałożycielka i prezeska Fundacji Chrześcijańskiej „Adullam” – powołanej, by wspierać ubogich, niezależnie od ich statusu społecznego czy przynależności religijnej.
• Magdalena Grycman – neurologopeda, pedagog, autorka artykułów dotyczących problematyki komunikacji wspomagającej i książek. Prowadzi cykl szkoleń z zakresu wspomagających oraz alternatywnych sposobów porozumiewania się (AAC). Założycielka i kierowniczka Samodzielnego Publicznego Ośrodka Terapii i Rehabilitacji dla Dzieci w Kwidzynie.
• Fundacja Dziecięca Fantazja – pomaga dzieciom i młodzieży zmagającym się z chorobami nieuleczalnymi, terminalnymi – spełniając często ich ostatnie marzenia. Zapobiega wykluczeniu społecznemu dzieci oraz młodzieży z różnymi chorobami, wyrównuje ich szanse, podnosi jakość życia chorych dzieci i ich rodzin, pomaga w zwiększaniu jakości opieki nad dziećmi w domu.
• Instytut Dobrej Śmierci – fundacja, która tworzy przestrzeń do rozmowy i edukacji na temat umierania, śmierci oraz żałoby. Jej misją jest przywracanie tym trudnym, a jednocześnie uniwersalnym, doświadczeniom odpowiedniego miejsca w kulturze i społeczeństwie – w sposób profesjonalny, empatyczny, jak również wspierający.

• Beata Hernik-Janiszewska – prezes Fundacji Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci – najdłużej działającego domowego hospicjum dla dzieci na Dolnym Śląsku, którego misją są minimalizacja cierpień i poprawa jakości życia dzieci terminalnie, przewlekle oraz nieuleczalnie chorych. Jest współzałożycielką Wrocławskiej Grupy Branżowej ds. Osób z Niepełnosprawnością i Dostępności.
• Katarzyna Nicewicz – prezeska Fundacji Daj Herbatę, która działa na rzecz osób doświadczających bezdomności, w duchu redukcji szkód i dialogu motywującego. Fundacja skupia się na zaspokojeniu podstawowych potrzeb, kompleksowym wsparciu „szytym na miarę”, edukacji dotyczącej problemu bezdomności oraz wdrażaniu nowych rozwiązań.
• Alicja Bezmienow – od lat wspiera dzieci, młodzież i ich rodziny w trudnych momentach życia. W 2015 roku utworzyła Centrum Opieki Zdrowotnej Sanitatis w Obornikach – poradnię, która powstała z potrzeby stworzenia bezpiecznego miejsca dla dzieci doświadczających kryzysów psychicznych. W 2025 roku powołała do życia Fundację Sanitatis, aby poszerzyć zasięg pomocy i rozwijać działania edukacyjne oraz wspierające zdrowie psychiczne dzieci – nie tylko w Wielkopolsce, ale i całej Polsce.
• Danuta Kowal – prezeska Hospicjum Domowego Królowej Apostołów w Wiśniowej, aktywnie zarządza działalnością tej placówki, dbając zarówno o sprawne funkcjonowanie organizacyjne, jak i wysoki standard opieki nad pacjentami. Dzięki swojemu wieloletniemu doświadczeniu wciąż pozostaje blisko pracy z pacjentami, wspierając personel medyczny.
• Joanna Warczak – kierownik Warsztatu Terapii Zajęciowej w Chojnicach, z oddaniem opiekuje się osobami z niepełnosprawnościami, ale również od lat otwiera drzwi placówki dla słuchaczy, umożliwiając im odbywanie zajęć praktycznych i praktyk zawodowych.

Kim był ks. dr Jan Kaczkowski?

Urodził się 19 lipca 1977 roku w Gdyni. Mieszkał i uczył się w Sopocie. Swoje kapłańskie życie poświęcił służbie chorym oraz umierającym. Był założycielem i dyrektorem hospicjum w Pucku. O sprawach ostatecznych mówił z mądrością oraz humorem. 

Autorytet, nauczyciel, mentor – nie tylko w dziedzinie bioetyki. Podziwiany przez wierzących i niewierzących.

Zmarł 28 marca 2016 roku na glejaka mózgu. Został pochowany w rodzinnym Sopocie. Do końca aktywnie pracował: spotykał się z ludźmi, udzielał sakramentów, głosił kazania i tworzył publikacje, które wciąż pozostają wsparciem dla tysięcy osób.