Święto Niepodległości w Sierakowicach. Odsłonięto tablicę pamiątkową Jana Rudowskiego

Uroczyste obchody Narodowego Święta Niepodległości w Sierakowicach

Obchody Święta Niepodległości w Sierakowicach rozpoczęły się we wtorek, 11 listopada przy pomniku Matki Boskiej Królowej Korony Polskiej, gdzie złożono kwiaty w hołdzie tym, którzy walczyli o wolność ojczyzny.

Następnie uczestnicy wydarzenia przemaszerowali przez park Ośmiu Błogosławieństw do Kaplicy Łaszewskich. Tam odsłonięto tablicę pamiątkową Jana Rudowskiego – więźnia obozu Stutthof spoczywającego na cmentarzu w Sierakowicach.

Uroczystości zwieńczyła msza święta za Ojczyznę w kościele pw. św. Marcina z Tours. Przewodniczył jej bp Ryszard Kasyna, biskup pelpliński.

Kim był Jan Rudowski? Biografia i działalność

Młodość i służba wojskowa

Jan Rudowski ps. Czarny urodził się 18 lipca 1891 r. w Kłuśnie.  W 1920 r. ochotniczo zgłosił się do Wojska Polskiego i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 201. szwadronie 1. pułku szwoleżerów. 17 sierpnia został ranny w szarży pod Ćwiklinem.

Działalność społeczna i polityczna

Od 1918 r. gospodarował w odziedziczonym majątku Półwiesk, który odbudował ze zniszczeń wojennych. M.in. wzniósł tam stylowy dworek oraz szkołę.  

Zorganizował także rypińskie Okręgowe Towarzystwo Rolnicze (OTR) i w latach 1925-1929 był jego prezesem. Od 1924 r. był wybierany na członka rady gminnej i powiatowej we wszystkich kolejnych wyborach.

Inicjator i współtwórca powstałego 31 stycznia 1926 r. Zrzeszenia Spółdzielni Mleczarskich Powiatu Rypińskiego, a do roku 1939 – jego prezes. Współpracował przy budowie rolniczego młyna spółdzielczego w Rypinie, a w 1938 r. przyczynił się do przekształcenia lokalnego Syndykatu Rolniczego w Powiatową Spółdzielnię Rolniczo-Handlową w Rypinie. 

Należał do władz Centralnego Towarzystwa Rolniczego, a 27 grudnia 1927 r. został członkiem prezydium CTR w Warszawie. W 1928 r. został wybrany prezesem rady nadzorczej Związku Spółdzielni Mleczarskich i Jajczarskich w Warszawie (tę funkcję pełnił do 1939 r.).

6 kwietnia 1929 r. został wybrany na członka prezydium Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych. 2 czerwca tego samego roku został jednym z dwóch wiceprezesów, a 25 marca 1930 r. – prezesem.

Działalność w organizacjach i stowarzyszeniach

Od 31 lipca 1937 r. był prezesem Katolickiego Stowarzyszenia Mężów Diecezji Płockiej.

W latach 1934-1935 był prezesem Aeroklubu Warszawskiego i członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Skrzydlata Polska”. 

Kariera parlamentarna

W listopadzie 1930 r. został wybrany posłem na Sejm III kadencji (1930-1935) z listy państwowej nr 1. 

Wyrokiem z 9 maja 1931 r. Sąd Najwyższy unieważnił wybory w Płocku, wskutek czego Rudowski wraz z 4 innymi posłami utracił mandat. W wyborach uzupełniających ponownie został wybrany na posła. W Sejmie był przewodniczącym komisji rolnej, członkiem komisji budżetowej i komisji komunikacyjnej.

W 1935 r. został senatorem IV kadencji (1935-1938) powołanym przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego. W tej kadencji pracował w komisji budżetowej i prawniczej.

Aresztowanie, więzienie i śmierć Jana Rudowskiego

Wkrótce po wybuchu II wojny światowej Niemcy wysiedlili Jana Rudowskiego z Półwieska, został rządcą w Łubkach. Będąc rotmistrzem rezerwy, działał (pod pseudonimem Czarny) w Okręgu Pomorskim ZWZ-AK. 

Został aresztowany przez Niemców w 1943 r. i osadzony w obozie koncentracyjnym Stutthof (nr obozowy 23 747). Przeżył tam do ewakuacji obozu w zimie z 1944 na 1945 r.

Wycieńczony chorobą, mrozem i nieludzkimi warunkami podczas Marszu Śmierci, został zastrzelony przez Niemca 2 lutego 1945 r. roku koło wsi Bukowina i pozostawiony tam. Miejscowy sołtys pogrzebał jego ciało w przydrożnym rowie. 

Po zakończeniu wojny córka Zofia pochowała ojca na cmentarzu w Sierakowicach. 

Odznaczenia Jana Rudowskiego

Jan Rudowski był odznaczony:

• Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1929 r.),
• Złotym Krzyżem Zasługi (1927 r.),
• Krzyżem Komandorskim Orderu Świętego Sylwestra (Watykan, 1938 r.)