Anna Reinert-Faleńczyk, „Nie śpię, kiedy jest wojna”, Państwowa Galeria Sztuki, 8.03-5.05. 2024 r.
Wystawa Anny Reinert-Faleńczyk jest pokazem prac artystki, które powstały w ciągu ostatnich lat i są komentarzem artystki do współczesnych działań wojennych. W swojej twórczości Reinert-Faleńczyk ukazuje przedmioty architektury jako zagrożone dziedzictwo kultury materialnej. Ekspozycję dopełnia instalacja site specific nawiązująca swoją formą do wypełnionym worków piaskiem, która skłania do namysłu nad priorytetem ochrony w sytuacjach kryzysowych tego, co odnosi się zarówno do ludzkiego życia, jak i zabytków architektury świeckiej i sakralnej.
Jak pisze kuratorka wystawy Mariola Balińska, wystawa Reinert na nowo przywołuje dyskusję wokół pojęć dotyczących migracji, przesiedlenia, straty, braku bezpieczeństwa, zakłóconej ciągłości pokoleń i tradycji. W opowieści malarki wiele odniesień skierowanych jest w stronę przeszłości, jej rodzinnych historii o pokoleniu, które doświadczyło traumy II wojny światowej. Artystka wie, że odbudowane po wojnie poczucie bezpieczeństwa zostało zachwiane. Wystawa jest zatem puntem wyjścia do dyskusji nie tylko o naszym poczuciu lęku i współczesnych zagrożeniach, ale również o tym, w jak skrajnym doświadczeniu zostaliśmy sprawdzeni jako jednostki, zarówno w swoich deklaracjach, jak i działaniu.
„Śpiew nadmiaru”, Wystawa zbiorowa, Gdańska Galeria Miejska, 8.03-26.05.2024 r.
Wystawa oraz jej tytuł swoje źródło i symboliczny początek mają w twórczości Anny Świrszczyńskiej (1909-1984) – autorki wierszy, tekstów publicystycznych, dramatycznych oraz prozatorskich. Poetka wierzyła w „zmianę na lepsze”, lubiła stawać na głowie, wyrażając tak swój „babski bunt”. Pragnęła zjednoczenia z roślinami, zwierzętami, żywiołami oraz własną kobiecością. Zaproszeni artyści i artystki budują swoje opowieści na granicy literatury i sztuki. Snują wizualne i dźwiękowe narracje o sile i absurdzie istnienia, sensualnych wyborach i wrażliwości, o języku, jego energii i słabości, o przepełnieniu i ruchu, który „uruchamia rewolucję, ciesząc, zaskakując i wyzwalając”. Konstrukcja wystawy ukształtowała się w procesie łączenia, plątania, wzbudzania akordów, gromadzenia różnych emocji i stanów, przecinania się czasu z historią i wyobrażonego z tym, co realne. Zgromadzone na wystawie dzieła powstawały w odpowiedzi na twórczość i biografię poetki. Odnoszą się one także do tytułowego „nadmiaru” – kategorii bliskiej współczesnej kulturze.
„Odkryj w Gdyni nieoczywiste. Pradzieje”, Muzeum Miasta Gdyni, 10.02.-31.12.2024 r.
Ile wiemy o miejscach, w których mieszkamy, pracujemy i odpoczywamy? Jak dobrze znamy historię naszych rodzinnych miast? W wielu przypadkach ziemia, na której stoją teraz nasze domy była w przeszłości świadkiem wielu niezwykłych zdarzeń, które na długo zdeterminowały jej historię. Wystawa „Odkryj w Gdyni nieoczywiste. Pradzieje” to opowieść o najdawniejszych dziejach współczesnej Gdyni. To wyjątkowa okazja, aby poznać pochodzące z późnej epoki brązu i wczesnej epoki żelaza zabytki archeologiczne. Odkrywane na terenie dzielnic miasta popielnice twarzowe i relikty kultury pomorskiej – ozdoby, urny i broń sprzed około 2500 lat zostaną pokazane na wyciągnięcie ręki. Archeologia to nauka o ludziach, dawnych mieszkańcach naszych ziem. Prezentowane w Muzeum Miasta Gdyni zabytki archeologiczne odsłaniają najbardziej tajemnicze epizody z najdawniejszej historii miejsca zwanego dzisiaj Gdynią. Najnowsza publikacja Muzeum Miasta Gdyni „Niepoznana. Gdynia i okolice do XII wieku” ma sprawić, by niepoznana stała się znana. Z kolei wystawa „Odkryj w Gdyni nieoczywiste. Pradzieje” poprzez kontakt z artefaktami ma przybliżyć i pomóc zrozumieć to, co jest nieoczywiste.
Napisz komentarz
Komentarze