Uniewinnienie. Wyrok w sprawie obalenia pomnika ks. Jankowskiego

Podważyli cokół, na którym stała figura, by następnie - ciągnąc linę przywiązaną do jej szyi - przewrócić pomnik na podłożone wcześniej opony samochodowe i na wierzchu położyć dziecięcą bieliznę oraz strój ministranta. To właśnie wspomniane opony, służące amortyzacji upadku, przekonały Sąd Okręgowy w Gdańsku, że Michał Wojcieszczuk, Konrad Korzeniowski i Rafał Suszek [zgodzili się na publikację pełnych danych osobowych] nie planowali „zniszczenia mienia” w postaci pomnika ks. Henryka Jankowskiego - wieloletniego kapelana NSZZ Solidarność, wskazanego na to stanowisko przez kardynała Stefana Wyszyńskiego w 1981 roku, wobec którego pojawiały się zarzuty pedofilskie.

„Powodowani troską o dobro wspólne i szacunkiem dla godności i wolności człowieka, podejmujemy nasze działanie w przekonaniu nie tylko o jego głębokiej słuszności, ale też – pożyteczności publicznej i jako takie poddajemy pod osąd wspólnoty. Kieruje nami myśl, że oto tam, gdzie dzieje się zło szczególnie podłe i groźne, a gdzie zawodzą lub z premedytacją wycofują się ze swej roli strażników dobra wspólnego instytucje publiczne, jest miejsce na zdecydowane idee i czyny tych, którzy są Rzecząpospolitą, więc jej świadomych obywateli” – informowali trzej warszawscy aktywiściw oświadczeniu wydanym w dniu obalenia pomnika, co zostało nagrane przez Tomasza Sekielskiego (autora opublikowanego później filmu dokumentalnego „Tylko nie mów nikomu” na temat pedofilii w kościele katolickim).

Jak wskazywali w kontekście pojawiających się wówczas oskarżeń duchownego o czyny pedofilskie oraz przypominania o jego antysemityzmie, przewrócenie figury, miało być aktem ich niezgody wobec: „zła uosobionego, pogardy dla drugiego człowieka i jego uprzedmiotowienia, gwałtu na jego wolności i prywatności, terroru psychologicznego, braku szacunku dla bólu i gniewu ofiar, wreszcie też mowy nienawiści, jak również bałwochwalczego kultu osób będących nosicielami tych postaw oraz sprawcami podobnych czynów i zachowań”.

Czytaj też: Prałat Jankowski pedofilem? 3,5 roku oczekiwania na proces, a do wyroku daleko

Wbrew stanowisku oskarżenia, które już w pierwszej instancji domagało się dla działaczy orzeczenia kar roku więzienia w zawieszeniu na 2 lata, grzywien i naprawienia wyrządzonych szkód, a zarzucało im czyny zagrożone karą do 5 lat pozbawienia wolności, mężczyźni zostali uniewinnieni prawomocnym wyrokiem. To zmiana, bowiem wcześniejsze o prawie 14 miesięcy, nieprawomocne orzeczenie uznawało ich winę, choć zarazem oznaczało odstąpienie od wymierzenia kary.

- Zarzut znieważenia pomnika upamiętniającego osobę księdza Jankowskiego dotyczy popełnienia przestępstwa wspólnie i w porozumieniu – relacjonowała wkrótce po przedstawieniu zarzutów prokurator Grażyna Wawryniuk, rzeczniczka prasowa Prokuratury Okręgowej w Gdańsku, wskazując, że podejrzani dopuścili się „czynu chuligańskiego, z błahego powodu, lekceważąc porządek prawny”.

Te argumenty sądu nie przekonały. Skonfrontować należy je ze stanowiskiem Michała Wojcieszczuka, Konrada Korzeniowskiego i Rafała Suszka, którzy od początku procesu i jeszcze na etapie śledztwa, przekonywali, że miejsce na ławie oskarżonych, zamiast nich, zajmować powinien, nieżyjący od 2010 roku duchowny, a proces służyć powinien odkłamywaniu „fałszywej pamięci” o ks. Henryku Jankowskim.

Zobacz: Hejt w sieci może zabić. Dlaczego wzrósł poziom anonimowej agresji wśród dzieci?